Znów smutno, znów jestem cholernie zła na siebie, znów kilka dodatkowych blizn na nogach i ręce. To tak idealnie mnie zaspokaja. Nawet nie wyobrazicie sobie jak bardzo. Gdy tylko mam chwilę słabości, sięgam po ''przyjaciółkę''. Tak bardzo mnie rozumie. Razem ze mną cieszy się moją kolejną blizną i kolejnym złym dniem.
Postanowiłam, że każdego pieprzonego dnia będę udawała, że jest okej. Zawsze udaję, ale mniejsza o to. Nikomu nic nie będę mówiła, zobaczymy czy się domyślą. Domyślą się, niestety. Bo znają Małą Kamilke, która z dnia na dzień jest słabsza, która z dnia na dzień kaleczy swoje ciało. I szczerze? Mam tego dość. Chciałabym na jeden dzień oderwać się od tego świata, nawet od przyjaciół, którzy są ze mną w każdej chwili. Właściwie to dwie przyjaciółki, pozostałe dwie osoby mnie olewają, więc nie wiem czy mogę ich nazywać mianem przyjaciół.
Nie wiem co pisać dalej... Jest tyle tematów, ale nie wiem jak za to się zabrać...
Jeszcze ON. Idiota narobił mi nadziei a teraz się nie odzywa.
To wszystko zaczęło się kilka lat temu. Przyjęcie weselne mojej kuzynki. Żadnego wrażenia na mnie nie zrobił..Chociaż z dnia na dzień byliśmy bliżej siebie. Gdy skończyłam 13 lat, poczułam do niego coś więcej, nie wiem czy to był początek przyjaźni czy już zaczął mi się podobać. W każdym bądź razie zaczęło mi go strasznie brakować, bo zaczął się ode mnie oddalać. W kwietniu 2013 byliśmy razem. Często odmawiałam mu spotkań, bo nie miałam ochoty go widzieć... Sama nie wiem dlaczego. Od końca naszego związku zaczęliśmy się znów przyjaźnić. Opowiadałam mu wszystko, on mi też, było po prostu idealnie. Przechodząc do sedna sprawy: napisałam mu, że go kocham, można powiedzieć, że zrozumiał. Zaoferował spotkanie, pogoda nie dopisała i klapa. Drugie zaproponowałam ja. Nie przyjechał. Sama nie wiem co robić... Przestał do mnie pisać. Czy ON naprawdę nie wie ile dla mnie znaczy?
Kompletnie nie poradziłam sobie z opisaniem JEGO. To wszystko pisane jest na szybko, więc proszę wybaczyć tak niezbyt poukładaną notkę ☺
Postanowiłam, że każdego pieprzonego dnia będę udawała, że jest okej. Zawsze udaję, ale mniejsza o to. Nikomu nic nie będę mówiła, zobaczymy czy się domyślą. Domyślą się, niestety. Bo znają Małą Kamilke, która z dnia na dzień jest słabsza, która z dnia na dzień kaleczy swoje ciało. I szczerze? Mam tego dość. Chciałabym na jeden dzień oderwać się od tego świata, nawet od przyjaciół, którzy są ze mną w każdej chwili. Właściwie to dwie przyjaciółki, pozostałe dwie osoby mnie olewają, więc nie wiem czy mogę ich nazywać mianem przyjaciół.
Nie wiem co pisać dalej... Jest tyle tematów, ale nie wiem jak za to się zabrać...
Jeszcze ON. Idiota narobił mi nadziei a teraz się nie odzywa.
To wszystko zaczęło się kilka lat temu. Przyjęcie weselne mojej kuzynki. Żadnego wrażenia na mnie nie zrobił..Chociaż z dnia na dzień byliśmy bliżej siebie. Gdy skończyłam 13 lat, poczułam do niego coś więcej, nie wiem czy to był początek przyjaźni czy już zaczął mi się podobać. W każdym bądź razie zaczęło mi go strasznie brakować, bo zaczął się ode mnie oddalać. W kwietniu 2013 byliśmy razem. Często odmawiałam mu spotkań, bo nie miałam ochoty go widzieć... Sama nie wiem dlaczego. Od końca naszego związku zaczęliśmy się znów przyjaźnić. Opowiadałam mu wszystko, on mi też, było po prostu idealnie. Przechodząc do sedna sprawy: napisałam mu, że go kocham, można powiedzieć, że zrozumiał. Zaoferował spotkanie, pogoda nie dopisała i klapa. Drugie zaproponowałam ja. Nie przyjechał. Sama nie wiem co robić... Przestał do mnie pisać. Czy ON naprawdę nie wie ile dla mnie znaczy?
Kompletnie nie poradziłam sobie z opisaniem JEGO. To wszystko pisane jest na szybko, więc proszę wybaczyć tak niezbyt poukładaną notkę ☺